فستیوال شترها در پوشکار – راجستان
این فستیوال بزرگ در نوامبر هر سال به مدت پنج روز برگزار می شود، حدود پنجاه هزار شتر به همراه صاحبانشان در آن شرکت می کنند که همگی را تزئین کرده و به فروش می رسند. در این میان جشن هایی از قبیل رقص، آواز، آکروبات، شعبده بازی و مار گیری نیز برگزار می شوند.
 

 

 
راه رفتن در میان آتش – تامیل نادو
این مراسم که امروزه به کشور های سنگاپور، سریلانکا و حتی آفریقای جنوبی نیز اشاعه پیدا کرده اصالت خود را از یک داستان مذهبی و ایالت تامیل نادو هندوستان وام می گیرد که خود متشکل از هجده آیین است که انجام آنها حدود دو ماه و نیم به طول می انجامد. در این مراسم مردم با پای برهنه از میان آتش عبور می کنند و معتقدند که این کار موجب رضایت و در نتیجه افزایش نعمات آنها به انسان می شود.
 

 

 
رها کردن کودکان از بالای بام به پایین – ماهاراشترا و کارناتاکا
این مراسم جهت سنجش بخت و اقبال کودکان انجام می شود که در آن، هندوها فرزندان خود را از بالای بام به پایین پرتاب می کنند! در پایین بام نیز چند مرد با پارچه ای برای نجان کودک ایستاده اند تا او را بگیرند و خوش شانسی اش ثابت شود! این مراسم که بیشتر در ایالت های ماهاراشترا و کارناتاکا انجام می شود قدمتی بیش از هفتصد سال داشته و همواره مورد انتقاد نهاد های دفاع از حقوق کودکان هند قرار گرفته است.
  

فرو بردن تیر در بدن – تامیل نادو 
این مراسم به جهت یاد واره کارتیکیا، فرزند شیوا، خداوند هندوها برگزار می شود. این مراسم 48 روز به طول می انجامد و شرکت کنندگان در آن تمامی این روز ها را روزه می گیرند و در این مدت اعمال سختی چون فرو بردن نیزه به عنوان پیرسینگ در بدن، کشیدن تراکتور و یا فرو بردن اجسامی در پوست بدن می پردازند. بعضی نیز نیزه در لپ، گونه یا زبان خود فرو می برند تا قادر به صحبت نباشند و آن را روزه سکوت می نامند.
 

 

 
مبارزه با گاو وحشی بدون سلاح یا جالیکاتو – تامیا نادو 
اگر فکر می کنید مبارزه با گاو وحشی تنها توسط ماتادور های اسپانیایی صورت می گیرد، بیشتر فکر کنید. این آیین در هندوستان بسیار خطرناک تر از اسپانیا بوده است و حدود بیش از یک قرن قدمت دارد. این گاو ها از نژادی بسیار قوی هستند که انحصارا برای گاو بازی تربیت می شوند. تفاوت جالیکاتو با بازی ماتادور اسپانیایی در این است که ماتادور های هندی بدون سلاح وارد میدان میشوند و گاو نیز کشته نمیشود. به همین علت نیز تنها در دو سال گذشته، بیش از دویست نفر جان خود را بر اثر همین گاو بازی ها از دست داده اند. به همین علت نیز دادگاه عالی هند در ماه می 2014 برگزاری جالیکاتو را ممنوع اعلام کرد.
 

 

 
غلتیدن روی ته مانده غذا – کارناتاکا 
یکی از پدیده های اجتماعی زشتی که جامعه هندوستان از آن به شدت رنج می برد کاست سیستم یا همان طبقه گرایی است. با اینکه سالهاست با مصادیق این پدیده زشت مبارزه می شود اما هنوز در نقاط مختلف این کشور خود نمایی می کند. در این مراسم، افرادی از اقشار پایین (شودرا) بر روی ته مانده غذای باقی مانده از جشن برهما ها می غلتند تا بیماری و پلیدی از آنها دور شود. این غذا ها بر روی برگ درخت موز ریخته شده اند.

 

 
آدم خواری و پیشگویی با استفاده از مردگان – بنارس 
افراد معتقد به این باور را می توان در بنارس به آسانی از روی مو های بلند و گوریده شان و همچنین لباس های آغشته به خاکستر آنها تشخیص داد. این افراد از گوشت مردگان سوزانده شده تغذیه می کنند و به گفته خودشان با آنها ارتباط برقرار می کنند. آنها معتقدند این کار به دسته از افراد نیروی ماورایی اعطا می کنند.
 

 

 
ازدواج حیوانات برای آرام کردن خدای باران 
این مراسم در ایالت های آسام و ماهاراشترا صورت می گیرد که در آن، جمعیت بسیار زیادی جمع می شوند تا به پاس بارش باران، از خدای باران خود دو حیوان را به ازدواج با یکدیگر در آورند. نوع این حیوانات بسته به محل رخداد این جشن متفاوت است. در بعضی نقاط سگ، بعضی قورباغه و الاغ! اما تمامی این ازدواج ها به دست موبد انجام می شود.
 
 

 

 
مراسم مذهبی لگد مال شدن زیر پای گاو ها – مادیا پرادش و ماهاراشترا
گاو برای تمامی هندو ها مقدس به شمار می آید. این مراسم درست از یک روز پس از جشن دیوالی شروع می شود و به جای آورندگان آن نیز باید پنج روز روزه بگیرند. سپس گاو های خود را تزئین می کنند و بر روی زمین میخوابند تا از روی آنها رد شود. آنها معتقدند که با این کار، خداوند به نیایش های آنها پاسخ مثبت خواهد داد.

 

 
آویزان شدن از قلاب – کرالا 
به گزارش پایتخت این مراسم مذهبی در روز های مقدسی به نام کومبها بهارانی و ماکارا بهارانی در ایالت کرالا انجام می شود که شرکت کنندگان در این مراسم پشت خود را با نیزه های کوچکی سوراخ می کنند و سپس خود را مانند عقاب و با اتصال نیزه ها به داربست هایی  از جنس بامبو آویزان می کنند.

 

 کندن موی سر با دست
در آیین بوداییان، موی سر یکی از ابزار غرور و خود بینی تلقی شده و از موانع بر سر راه رسیدن به رستگاری تلقی می سود. به همین علت نیز روحانیون و راهبان این مذهب هر ساله در مراسمی موی سر خود را با دست می کنند و سپس برای التیام یافتن زخم ناشی از کنده شدن مو، پوست سر را با کود گاو می پوشانند تا شفا یابد!
 

 

 
شکستن نارگیل به روی سر – تامیل نادو 
ماجرای این مراسم به دوران حکومت بریتانیا در هندوستان باز می گردد. نقل است که در آن زمان، کمپانی هند شرقی می خواست راه آهنی تاسیس کند که می بایست از میان معبد ماها لاکشمی عبور می کرد. در نتیجه مردم محلی با تخریب این معبد مخالفت کردند و مقامات کمپانی هند شرقی با آنها وارد معامله شدند. 187 سنگ نارگیل شکل در حیاط معبد وجود داشتند که قرار شد اگر مردم محلی بتوانند آنها را بر روی سر خود بشکنند، کمپانی هند شرقی در عوض مسیر راه آها را عوض می کند. مردم نیز قبول می کنند و موفق به انجام این کار می شوند. از آن سال به بعد مراسمی در همین معبد که در ایالت تامیل نالدو واقع شده است برپا می شود که در آن، موبد معبد نارگیل هایی را بر سر عبادت کنندگان این معبد می شکند تا یاد آن واقعه زنده نگه داشته شود.
 
 

 

 
جن گیری از طریق ازدواج با حیوانات
جن گیری در هندوستان با دیگر مناطق جهان متفاوت است. در هندوستان هرگاه دختری با دندان و یا صورتی معیوب به دنیا آید، اعتقاد بسیاری از مردم بر این است که ارواح یا جن آنها را تسخیر کرده اند. برای رهایی آن دختر و خانواده اش از این موجودات، او را مجبور به ازدواج با حیواناتی همچون سگ و یا بز می کنند!
 

 

 
ازدواج دختران بدون داماد – جشن بلوغ
این مراسم در حقیقت جشنی است برای دخترانی که به تازگی به سن بلوغ رسیده اند و به اعتقاد خانواده شان آماده ازدواج هستند. در این مراسم لباس عروس بر تن دختر کرده و آو را آرایش می کنند سپس برایش مراسم رقص و پایکوبی بر پا می کنند. این مراسم چند روز به طول می انجامد و در طول این روزها دخترک می بایست در اطاق دیگری جدا از مردان بماند و نباید هیچ مردی را ملاقات کند حتی پدر و برادرانش!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: